- Escrito por Redacción Camarinas.eu Redacción Camarinas.eu
- Categoría: Emigración Emigración
- Created: 30 Setembro 2009 30 Setembro 2009
Manuel García Santos. O capataz e amigo durante tantos anos nunha fábrica do gran Buenos Aires da década dos 60 e que un día hai cáseque 30 anos desapareceu para non deixar rastro. Anos de intensas búsquedas infructuosas que non consiguen dar ca pista certa do vello amigo e veciño da añorada e lonxana Ponte do Porto nunha das cidades máis grandes do planeta. A alma arxentina de camarinas.eu volve a dar mostras dun amor e morriña infinitos pola súa terra nai ca historia da búsqueda a través dos anos do vello amigo desaparecido por parte da familia da nosa usuaria María del Carmen Rodríguez Lema e ca que espera que alguén poida arroxar algo de luz acerca do destino dun home que hai máis de 25 anos desapareceu de forma inexplicable.
A historia da intensa búsqueda de Manolo García Santos
Chicos, me consta que estáis ocupadísimos con tanta fiesta y noticia de aquí para allá, pero antes de comenzar mi historia os molesto para participar a todos los usuarios de camarinas.eu mi alegría ya que la semana pasada me llegó la nacionalidad española y ahora tengo sobre los papeles lo que llevo en la sangre desde que nací, para mi madre esté donde esté seguro que ha sido una alegría inmensa ya que no pude cumplir la promesa de viajar juntas en 1998 a España debido a su fallecimiento, ahora cumplo con llevar su nacionalidad. Bueno, hasta aquí la introducción y esperando que haya pronto novedades de mi amigo, paso con el tema de mis intensas búsquedas durante tantos años.
Su nombre era el de MANUEL GARCIA SANTOS y en la actualidad debería rondar los 70 años. Vivió y trabajó en Argentina durante unos años en los que surgió la amistad con mi familia ya que él era el capataz de la fábrica donde trabajaban mis tíos y mi hermano Juan Rodríguez Lema, con deciros que hasta lo habíamos hecho aficionado a nuestro equipo de fútbol favorito (Club Huracán). A principio de los años 70 regresó a su tierra, PONTE DO PORTO, para a continuación trasladarse hasta Suiza buscando trabajo. Desde allí mantuvimos correspondencia hasta diciembre de 1973 en que le envié una carta notificando nuestra mudanza y la nueva dirección, carta que me fue devuelta por no encontrarse la persona a quien iba dirigida. El ya no estaba en Suiza y nosotros nos habíamos mudado, lamentablemente perdimos toda comunicación.
En 1998 lamentablemente fallece mi madre (doña Carmen Lema Carballo) y me encuentro con un pariente (Manolo Ogando) quien me comenta que supuestamente MANOLO (así le decíamos aquí) trabajaba conduciendo un camión y había sido operado para extirparle un riñón, estaba viviendo con su padre en Ponte do Porto en la casa familiar ubicada calle por medio con la vivienda de la hermana de mi abuelo (Bartolomé Lema Suárez) AMELIA LEMA SUÁREZ (fallecida) cuyo único hijo se apodaba Pepe. También na Ponte estaba la otra hermana de mi abuelo Carmen Lema Suárez, casada y con dos hijos. Lo raro es que Ogando (fallecido) me da la dirección donde escribirle y me indica que en el sobre escriba VIMIANZO, dicha carta nunca fue contestada ni devuelta.
Envío la foto de mi comunión, pues es la única que tengo en casa hasta que viaje a Buenos Aires a buscar más pues ésta está escaneada con poca resolución. Manuel es el hombre de la derecha que tiene corbata clara, la otra fotografía la enviaré escaneada a color en cuanto pueda: es una visita de mi abuelo Bartolomé a Ponte do Porto en 1972. Espero no haberos confundido mucho, si surge alguna duda preguntadme, bien dicen no aclares más que oscurece así que por ahora no os aturdo más. Os mando un abrazo a la distancia y fuertes deseos de suerte. Un beso grande para María José y hasta ahora.
P/D: la página web está cada día mejor y las fotos de Ponte do Porto fabulosas (las disfrutamos toda la familia).
Comentarios
InmaB dime cómo te puedo hacer llegar mi dirección.
Yo tambien estoy buscando mis raices y si bien son pocos los datos que tengo me gustaria contactarme con alguno de los Carril. Mi abuelo era de hijo de Peregrina y Padre desconocido.
Gracias y mil disculpas por el atrevimiento
Suscrición de novas RSS pra comentarios desta entrada.