Escrito por Redacción Camarinas.eu Redacción Camarinas.eu

Categoría: Curiosidades Curiosidades

Created: 11 Outubro 2013 11 Outubro 2013

Twitter

Aínda que despois ampliamente extendida, a pranta da caña de azúcar non chegou ao Caribe senón da man dos conquistadores españoles. Esto sucedía a finais do século XV e co tempo daría lugar a toda unha subcultura propia, a das prantacións cultivadas por escravos e o da destilación do ron, arte éste no que descollaron especialmente os terratenientes franceses, colonos que non deixaban de sentir un terror non confesado polo mundo subterráneo dos ritos e tradicións secretas dos seus escravos negros, o que motivaba unha crueldade e brutalidade inusitada ante calquer atisbo de ameaza, e que foron quen de crear un corpo lexislativo que clasificaba á xente de cor en ata 128 tonos de pel distintos. Asemesmo, destilarían unha variedade de ron que sería a mellor e máis exquisita do mundo, a do ron agrícola, destilado a base de pura caña de azúcar, frente ao que se consume a cotío en calqueira dos nosos bares, o industrial, destilado a base de melaza e por elo pouco máis que caramelo líquido.

Nada din os anales acerca do momento histórico no que a pranta da caramiña chegou a Reira, pero un non deixa de sospeitar que seguramente estaba xa alí cando se creou o mundo e que probablemente alí seguirá ata que éste desapareza no medio do drama desatado polos ríos de fogo e as chuvias de vento e azufre preditas polo Apocalipsis. Mentras no moito máis templado clima do Barbanza ou alá nas ribeiras da fronteira portuguesa, nos supostamente otrora paraísos da caramiña (A Pobra e Caminha) hai tempo xa que non queda nin rastro da corema album en Reira non fai senón expandirse de xeito incesante e avasallador. Dende os seus dominios do Trece e da Pedrosa comenzou unha propagación imperial ata acaparar os restantes areis de Reira e así un aroma dulzón acompaña initerrumpidamente ao paseante que invade os dominios do gran verxel camariñán.

Dada a expansión sen precedentes de caramiña na Reira dos nosos días, tal vez haia que pensar moi seriamente en posibles saídas alternativas para o excedente. E ahí quen sabe se na destilación do producto se atope o futuro da nosa pranta nacional. E todo un novo mundo, unha tradición propia, de artesáns capaces de producir o  máis exquisito dos licores recolla o testigo deixado por aquelas prantacións de imaxinativos escravos negros e aterrados e brutais colonos brancos.

Comentarios   

+1 # RE: Volven as Caramiñas aos areais de Reira — Diego Calderon 11/10/2013 17:15

Vaya por Dios ,Diego ,esta foto ya es mas visible que la del anterior reportaje,nuest ra Reira,que aire mas puro ,que belleza,espero que sea tocada lo menos posible por la mano del hombre,que guarde para siempre esa virginidad natural,me gusta

Responder | Denunciar ante o administrador

+1 # RE: Volven as Caramiñas aos areais de Reira — Juan Carril 11/10/2013 18:42

Todo o que se diga de Reira en beleza é pouco,o unico que eu non lle vexo tan ao meu gusto é a temperatura do auga ,para a miña véxoa moi fría,non aguantas moito tempo dentro dela ,tampouco me gusta a auga do mediterraneo ,esta moi quente

Responder | Denunciar ante o administrador

+1 # RE: Volven as Caramiñas aos areais de Reira — O diario do CU 11/10/2013 20:14

O profeta .o arquitecto,o avogado,o inxeniero,o licenciado en todas carreiras do mundo das universidades e ademais adiviño,xa sabe que vai a ir nas listas do Psoe quen de numero un quen de dous ,meu pobre e el non sabe nada do que el vai a facer mañan si ai alguen que `pinte o indio de unha maneira tan desacreditada eres ti meu home e pra iso non fai falla ser nin adiviño nin profeta eres un titere

Responder | Denunciar ante o administrador

+1 # RE: Volven as Caramiñas aos areais de Reira — Moncho de Dios 11/10/2013 23:16

Diego acabo de llegar a casa es la una de la noche y voy a dormir soñando con Reira,como cuando estaba en la tienda de campaña,que bien se pasaba allí,esta si que es una foto bonita y llena de un brillo especial que te ilumina el corazón,llenánd olo de buenas sensaciones ,teníamos que dedicarnos mas a lo natural,donde se esconde lo mas hermoso de la vida ,yo también a veces me siento culpable ante detalles que al contemplar una foto como esta se quedan en nada ,quizás sea las muchas horas que estuve contemplando este paisaje que ya lo llevo introducido en mi cerebro,viva la vida y la fuerza vital de la naturaleza,el ruido del viento contra las rocas y el sonido de las olas al romper en la playa ,la luz del sol y como no puede ser de otra forma la compañía nocturna de la luz del faro igual que se dice en el primer mensaje ,esa virginidad natural ,si señor

Responder | Denunciar ante o administrador

Recarregar listaxe de comentarios
Suscrición de novas RSS pra comentarios desta entrada.

Engadir un comentario

JComments