Houbo un tempo non tan lonxano en que imaxinar ao presidente dunha das institucións máis prestixiosas do noso concello deambulando, sen máis compañía que a pesada sombra de sí mesmo, en elevado estado de intoxicación etílica polos bares de Camariñas insultando, acosando e agredindo a veciños, sería algo sinxelamente inimaxinable. Houbo un tempo en que imaxinar como secretario da mencionada institución a un superviviente sen oficio nen beneficio, un buscavidas fracasado, que nos seus ratos libres (todos) escribe viles calumnias en notas de prensa nauseabundas para tratar de revertir as fatales consecuencias derivadas de borracheras como pianos, sería tamén inimaxinable. A aureola de nomes inmaculados, élites dun concello, que naqueles día dourados puxeron o seu bo saber e entender ao servicio dunha institución antigamente respetada e querida e cuio legado está sendo tan lamentablemente arrastrado polo fango, máis ben pola barra dos bares, nestes tempos escuros...