Holocausto cachalotil na Costa de Camariñas

: Escrito por Redacción Camarinas.eu Redacción Camarinas.eu; Categoría: Camariñas e Buría Camariñas e Buría; Created: 11 Xaneiro 2014 11 Xaneiro 2014

Sucesos en Camariñas

1 1 1 1 1 Rating 0.00 (0 Votes)

Quen sabe si atraídos polo hedor nauseabundo dos seus conxéneres en terra, nestos días un auténtico holocausto de cachalotes en descomposición inunda as costas de Camariñas. En Trece, en Portocelo, en Reira, no Castelete, etc... xurden putrefactos dos fondos marinos sin solución de continuidade acorde ca situación que viven os seus compañeiros humanos. Situación ésta que está dando lugar a un fenómeno curioso: alá onde aparece un destas infortunadas (e tan denostadas debido aos lamentables comportamentos dos seus semellantes terrestres) bestas tirada contra as pedras, ahí mesmo os lectores de Camarinas.eu ipso facto nos fan chegar fotos, wassaps ou mensaxes indicando o punto exacto de putrefacción dun novo cadáver. "¡Cachaloteee vaaa...!", no medio das carcaxadas, risas e pitorreos máis cachondos do electorado de Camarinas.eu, que vaian a saber vostedes por que curiosas coincidencias asocian ao momento cachalotes ca redacción do xigante xornalístico da Costa Atlántica.

Ven a ser este un exemplo da función social, insustituible e vital de necesidade, dos así chamados tontos do pueblo. Aqueles que definía Camilo José Cela nun dos seus Apuntes Carpetovetónicos como "un tonto en su papel, un tonto como Dios manda y no un tonto cualquiera de esos que hace falta un médico para saber que son tontos". Sempre aledando cas súas tonterías, ocurrencias e disparatadas peripecias ás vidas das boas xentes, que desta forma ven aliviadas as duras cargas deste val de lágrimas que nos tocou vivir. Perpetuamente con esperpentos subnormalizados e sempre ocurrentes no seu desvarío demente, os seus protagonistas soen ser os membros dunha minoritaria secta fanática que por ocurrencias do destino dou en sobrevivir en Camariñas, de xeito que este concello ten aos únicos 10-15 ultradereitistas do panorama atlántico galego. Os cales dun tempo a esta parte, viron engrosadas as súas menguadas filas con certa directiva na que os seus membros, como é público e notorio, non é que anden tampouco sobrados de intelixencia. Ahí está unha xestión de 15 anos: inútil, incapaz a non poder máis, de cero resultados: como si non existira. Tres lustros e non foron quen de colocar nin unha soa pedra xa non dun tanatorio, nin tan siquera un par de losas para ver de facer un dolmen alá pola Virxe do Monte e enterrar aos asociados á antiga usanza, e agora que outros pouco menos que á forza tiveron que suplir a súa incompetencia e inutilidade criminal e levar a cabo aquelo para o que estas mentes superdotadas foran elexidos, deron en querer tiralo abaixo.

¡¡Cachalote vaaa!! Por outra parte, pon de manifesto este curioso fenómeno social do cachalotismo mediático (do que con gran acerto se facía eco este venres 10 de xaneiro de 2014 o diario La Voz de Galicia) un crecente hartazgo dos veciños de Camariñas respecto as andaduras malignas e desbocadas dos cachalotes terrestres camariñáns e de aqueles que elexiron ser os seus mariachis fúnebres. Eso de ir a denunciar ao Cuartel da Guardia Civil un velatorio o mesmo día no que se estaba a velar un cadáver dunha anciana de 91 anos, veciña de Camariñas de toda a vida, querida e respetada, ven a demostrar unha falta de decencia, de respeto e de educación, de humanidade tamén, sen límites, que retrata aos indeseables extremistas que a executaron e que acabou por ser a gota que desbordou o vaso da paciencia das boas xentes do Concello de Camariñas. Unha denuncia polo demáis dun percorrido xurídico certamente corto e inútil. Puideron aforrarse un novo ridículo, non o fixeron e quedaron retratados para sempre pola súa forma inmoral, amoral e indecente de actuar. Ven a ser como aquelo que dixera Churchill dos pactos de Munich pero ao revés: "Para tener la paz, renunciaisteis al honor, y ahora no tendréis la paz ni el honor". Aquí haberá tanatorio e algún quedará sin honor.

O que esta mesma semana aparecía nas praias de Reira probablemente será dos últimos cachalotes en xurdir nas nosas costas. Fenómeno episódico, certamente sorpendente, só cabe buscarlle explicación entre as desventuras dunha mui minoritaia secta ultrafanatizada da Vila das Palilleiras que elexío os días do Señor que corren para aledar a vida dos seus veciños cas súas ocurrencias dementes. Porque ésta das peripecias dos seus lamentables conxéneres terrestres, é unha historia política á que pouco percorrido lle queda xa.

El tonto del pueblo
Un cuento de Camilo José Cela

El tonto de aquel pueblo se llamaba Blas. Blas Herrero Martínez. Antes, cuando aún no se había muerto Perejilondo, el tonto anterior, el hombre que llegó a olvidarse de que se llamaba Hermenegildo, Blas no era sino un muchachito algo alelado, ladrón de peras y blanco de todas las iras y de todas las bofetadas perdidas, pálido y zanquilargo, solitario y temblón. El pueblo no admitía más que un tonto, no daba de sí más que para un tonto porque era un pueblo pequeño, y Blas Herrero Martínez, que lo sabía y era respetuoso con la costumbre, merodeaba por el pinar o por la dehesa, siempre sin acercarse demasiado, mientras esperaba con paciencia a que a Perejilondo, que ya era muy viejo, se lo llevasen, metido en la petaca de tabla, con los pies para delante y los curas detrás. La costumbre era la costumbre y había que respetarla; por el contorno decían los ancianos que la costumbre valía más que el Rey y tanto como la ley, y Blas Herrero Martínez, que husmeaba la vida como el can cazador la rastrojera y que, como el buen can, jamás marraba, sabía que aún no era su hora, hacía de tripas corazón y se estaba quieto. Verdaderamente, aunque parezca que no, en esta vida hay siempre tiempo para todo.

Blas Herrero Martínez tenía la cabeza pequeñita y muy apepinada y era bisojo y algo dentón, calvoroto y pechihundido, babosillo, pecoso y patiseco. El hombre era un tonto conspicuo, cuidadosamente caracterizado de tonto; bien mirado, como había que mirarle, el Blas era un tonto en su papel, un tonto como Dios manda y no un tonto cualquiera de esos que hace falta un médico para saber que son tontos.

Sigue...

Cachalotes 1

Comentarios

+6 # a terra e a nosa casa — DE TODOS 11/01/2014 14:22

Creémonos superiores aos animais e só somos unha especie mais ,nestes momentos a especie dominante ,os cachalotes teñen os mesmos dereitos que nós para vivir nesta terra,repito,os mesmos ,nin un menos ,non son eles os que estan desfacendo a terra ,somos nós e iso é a herdanza que lle vai a quedar aos nosos fillos,persoas salvaxes que non respectan ao seu amigo para nada ,tanto tes tanto vales ,con quen nos queremos comparar,gobern os que tiran co seu pobo sen importarlles un bledo e énchenlles de mentiras e de débedas ou é que alguén se cre que as débedas do estado as paga o neno JESUS