Parece como si unha maldición terrible hubera descendido dende os ceos sobre Camariñas e pouco a pouco, de maneira infatigable, cobrara o seu tráxico tributo de sangue. A este paso para cando construian o maldito e tan polémico tanatorio de marras non vai facer falta porque aquí xa non vai quedar ninguén. Este sábado 6 de novembro de 2010 cara as 21:00 horas todos os que estabámos a pasar un rato de lecer no Café Bar Arnela recibíamos con estupor e grande dor a noticia que empezaba a filtrarse polos mentideiros camariñáns de que unha persoa entrañable e querida, especial e afable, como Adolfo Carril Bermúdez, o noso querido Chao, acababa de falecer dun ataque ao corazón ás portas mesmas da súa casa, na Avenida da Coruña. Especialmente doloroso foi ver caer as bágoas pola cara de toda unha leyenda viva de Camariñas, o gran Jamela, amigo íntimo de Chao (precisamente acababan de ser evocadas na sección de Juanillo aqueles episodios do fútbol camariñán dos 70 que tiveron a estes dous grandes amigos de protagonistas e nos que Chao foi bautizado con toda xustiza como "El Gato de Odessa"). Según puidemos saber despois, Chao levaba xa un tempo padecendo problemas do corazón que se agravaron últimamente, por elo estaba citado para unhas probas no Hospital Comarcal de Cee para o mércores día 10, nembargantes na tarde deste sábado empezouse a sentir mal e así decidiron levalo de urxencia ata o PAC de Vimianzo, desencadenándose a traxedia nas escaleiras da súa casa. Posteriormente chegaría unha ambulancia que trataría de reanimalo cun desfibrilador, sendo os seus esforzos infructuosos. Gran madridista, prácticamente non se perdía un só encontro do seu amado Real Madrid, por elo, as nove da noite deste domingo 7 de novembro case con total seguridade poderíamos ver a Chao no Café Bar José Manuel disfrutando do seu equipo da alma no derby contra o Atlético de Madrid. Desgraciadamente, non puido ser así. O seu funeral terá lugar este luns 8 de novembro ás 12:00 na Igrexa Parroquial de San Xurxo e os seus restos mortais están sendo velados no Tanatorio de Vimianzo. Adolfo Carril Bermúdez, Descanse En Paz.
+5#RE: Falecemento de Adolfo Carril Bermúdez —
socho07/11/2010 11:43
acabo de enterarme k falecio o primo de meu pai,,,CHAO,,kero mandar o meu mas sentido pesame a toda sua familia,,,,foisenos un gran camariñan,,unha gran persona,,,un gran madridista e un gran socialista,,,k deus che teña na gloria amigo,,D.E.P CHAO
+5#RE: Falecemento de Adolfo Carril Bermúdez —
Beldoña07/11/2010 12:37
Descansa en paz, Adolfo, que Dios che teña na súa gloria. Cando coicidíamos camiño de Camariñas, sempre paraba o meu coche, dexándote a porta da tua casa. Inda non fai un par de meses, o fixen por última vez. Dende o ceo, acordate ahora de todos nos.
+4#Siempre nos nosos corazóns —
Mikel07/11/2010 14:58
Queridísimo CHAO,vaste de sorpresa,como sempre,as boas persoas diante,algo moitas veces inexplicable de entender.Meu primiño,como me desias siempre que nos cruzábamos....aquelas palabras de alento hacia unha aficción e un equipo que compartíamos,""non pasa nada primiño"" o Madrid é como o congrio,pensas que está morto e dache un coletaso.....Apreciadísimo compañeiro,que Dios che teña na gloria,hoxe é un dia estrano para os q che tratábamos e coñeciamos,botarémosche moito de menos,sempre,sempre que o Madrid gañaba algo,a miña mente iba hacia ti Chao,hacia Jamela e hacia Jose Manuel do Snack(como nós o coñecemos)e por suposto para Jose de Marta,alas abertas de par en par ao Madridismo..ahora en diante,seguirá sendo igual porque as persoas jamás morren mentres haxa un solo ser q se lembre del..nos nosos corazóns,eternamente....D.E.P
+4#RE: Falecemento de Adolfo Carril Bermúdez —
Beldoña07/11/2010 16:02
Vai por tí, amigo:
EL PUERTO DE LA VIDA
Se envalentonan las olas cuando llegan de la mar, rendidas caen por tierra, a donde a ella han de llegar.
Tienden su alfombra blanca, para que en sueños veas pasar las hojas de un cuento que habla de historias que tiene la mar.
Hablan que llegan de lejos, de otras tierras las oyes hablar, de los barcos que en ella quedaron, faenando en alta mar, y de otros que remontaron las tormentas en su caminar.
Hablan de un ancho cielo donde vieron estrellas brillar, y del azul que engalana las historias que hablaban del mar… hablan de su grandeza, de su furia y de su paz.
De náufragos y galernas, de muerte y vida pasar… de miserias y riquezas que en ella has de encontrar.
Ante el ocaso aparecen las naves que han de arribar, anclando su barca al puerto a donde al fin has de llegar.
+3#RE: Falecemento de Adolfo Carril Bermúdez —
MADRILEÑO07/11/2010 16:55
Que Deus che acolla na súa groria , querido por uns, criticado por outros, pero sempre sendo unha boa persoa e amigo da xente, descansa en paz Chau, que o Señor che perdoe se algunha falta tiveche en vida, e lles dea a os teus familiares a resignación pra afrontar esta perda ,descansa en paz.
Soy visitante reincidente, aunque ocasional, de Camariñas y creo que no he llegado a coincidir con Adolfo, a pesar de que mi mala memoria me hace familiar la foto que aporta la web.
Veo que se trata de una buena persona, muy bien valorada y apreciada por mis amigos, siento de verdad su fallecimiento y me permito hacer seguir a su familia y a sus amigos mi más sentido pésame.
+3#RE: Falecemento de Adolfo Carril Bermúdez —
corvo07/11/2010 20:29
O NOSO MAIS SENTIDO PESAME A FAMILIA DE CHAO. EU QUE SIEMPRE POÑIA NA PAXINA ,CHAO,QUE VIVE EN COREA ,E NESTE MOMENTO VEXO A NOTISIA DIJOCHE : AMIJO CHAO (DE COREA)QUE DIOS CHE TEÑA NO SEU PARAISO . O NOSO MAIS SENTIDO PESAME, CHAO DE COREA. D.E.P.
Eu tamén quero unirme a todos vos na dor que nos supuxo a todos a inesperada morte de Chao, Descanse en Paz amigo. As miñas condolecias a toda a familia.
Comentarios
o fixen por última vez. Dende o ceo, acordate ahora de todos nos.
Antonio Puertas
D.E.P.CHAO
EL PUERTO DE LA VIDA
Se envalentonan las olas cuando llegan de la mar,
rendidas caen por tierra, a donde a ella han de llegar.
Tienden su alfombra blanca, para que en sueños veas pasar
las hojas de un cuento que habla de historias que tiene la mar.
Hablan que llegan de lejos, de otras tierras las oyes hablar,
de los barcos que en ella quedaron, faenando en alta mar,
y de otros que remontaron las tormentas en su caminar.
Hablan de un ancho cielo donde vieron estrellas brillar,
y del azul que engalana las historias que hablaban del mar…
hablan de su grandeza, de su furia y de su paz.
De náufragos y galernas, de muerte y vida pasar…
de miserias y riquezas que en ella has de encontrar.
Ante el ocaso aparecen las naves que han de arribar,
anclando su barca al puerto a donde al fin has de llegar.
Antonio Puertas
Veo que se trata de una buena persona, muy bien valorada y apreciada por mis amigos, siento de verdad su fallecimiento y me permito hacer seguir a su familia y a sus amigos mi más sentido pésame.
Reyes.
EU QUE SIEMPRE POÑIA NA PAXINA ,CHAO,QUE VIVE EN COREA ,E NESTE MOMENTO VEXO A NOTISIA DIJOCHE :
AMIJO CHAO (DE COREA)QUE DIOS CHE TEÑA NO SEU PARAISO .
O NOSO MAIS SENTIDO PESAME, CHAO DE COREA.
D.E.P.
D.E.P.
familia blanco figueiras
D.E.P
Descanse en Paz.
Suscrición de novas RSS pra comentarios desta entrada.